MNIE RÓWNIEŻ DOTKNĘŁA NIEPŁODNOŚĆ.

           Dzień, w którym dowiedziałam się od Anny, że jest w ciąży, był dla mnie koszmarem. Nie mogłam uwierzyć w to, co słyszę. Dlaczego ona? Ta wiadomość spadła na mnie tak nieoczekiwanie, że aż zabolała. Przez ułamek sekundy pomyślałam, że to niesprawiedliwe. Szukałam wymówek myśli, że ona nie powinna teraz mieć dziecka. Jakby to, że ma w domu bałagan, było wyznacznikiem pozwolenia na macierzyństwo. Nie chciałam tak myśleć, nie powinnam. Jednak myślałam. Dlaczego ona nie ja? Jak mogła mi to zrobić? Ciąża, dziecko? Na razie nie chcę jej widzieć. Nie chcę słuchać o jej szczęściu, gdy jestem nieszczęśliwa.

Pierwsze dziecko urodziłam, mając 19 lat. Byłam młoda, ale dziecko było planowane i wyczekane. Od razu wiedziałam, że będę mamą jedynaka. Po dziewięciu latach zmieniłam zdanie, urodziłam drugie dziecko. Ponownie zarzekałam się, że więcej nie chcę. Pragnienie kolejnego maluszka było w niedługim czasie bardzo silne. Nie była to spontaniczna decyzja. Po woli narastała. Po wielu rozmowach zdecydowaliśmy się na trzecie dziecko. Przygotowania zajęły miesiące. Zmiana nawyków żywieniowych, suplementacja witamin, aktywność sportowa. Rozpoczęliśmy starania. Mijały miesiące, a kolejne testy ciążowe pokazywały negatywny wynik. Smutek, rozgoryczenie i wściekłość, towarzyszyły mi nieustannie. Chwilowy błysk nadziei gasł niczym zdmuchnięty płomyk świecy. Nie umiałam myśleć o niczym innym. Moje życie było koszmarną pętlą złudzeń i rozczarowań. Wtedy usłyszałam o ciąży Anny. Ta wiadomość mnie załamała. Dlaczego nawet ona potrafi zajść w ciążę, a nie ja? Co jest nie tak?

Klikając w zdjęcie, przeczytasz więcej informacji.

Byłam po trzydziestce. Kolejna zmiana pracy nie pomagała w eliminacji stresu. Nikt nie wiedział o moich rozterkach. Miesiące ciągnęły się niczym niekończąca się opowieść. Po roku lekarz stwierdził, że mamy problem. Nie ja. My. Nie zostawił mnie z tym samej. Niepłodność jest zawsze problemem pary. Nie ma mowy o obarczaniu jednej ze stron. Zwlekałam tyle czasu, że organizm odmówił współpracy. Nie życzę nikomu tego, co czuje kobieta niemogąca zajść w ciążę. Załamanie, depresja i niemoc. 

Lekarz przedstawił mi alternatywę. Miałam codziennie jeździć na badania. Z jego ust padła nazwa kliniki InviMed. Mieliśmy rozpocząć, jak to określił „polowanie” na jajeczko. Monitoring owulacji miał na celu sprawdzenie prawidłowości faz cyklu. Pozwala na dokładne określenie dni płodnych i ustalenie dnia, w którym dojrzała komórka jajowa jest uwalniana przez jajnik. Badanie takie jest przeprowadzanie podczas badania USG, dopochwowo. Zawsze na początku cyklu. Badania trwają zazwyczaj 3-4 cykle, do nich dochodzi 1-2 badania poziomu hormonów. 

Dowiedziałam się, że wiele par boryka się obecnie z problemem zajścia w ciążę. Niepłodność to epidemia, choroba cywilizacyjna. Dotyka ok. 15-20% par starających się o dziecko. Przy tak dużym odsetku mówimy już o problemie społecznym.

Musiałam wszystko przemyśleć, czy decydować się na leczenie czy zrezygnować. To był jednak moment, w którym przyznałam się przed sobą, że mam dość. Gdybym nie miała już dzieci na pewno podjęłabym się leczenia, jednak w obecnej sytuacji zdecydowałam zrezygnować z dalszej walki. 

Dwa miesiące później wróciłam do lekarza. Byłam w ciąży. Powiedział, że często tak właśnie się dzieje. Po uwolnieniu głęboko skrywanego sekretu, którym jest niemożność zajścia w ciążę, ona zwyczajnie się pojawia. Blokada tkwiła w głowie. Postawiłam sama siebie przed taką presją, że organizm odrzucał możliwość ciąży. Stres był tak duży że zahamował mój organizm. 

Popełniłam trzy podstawowe błędy: 

Pierwszy to zbyt długie odwlekanie planów o dziecku. Mam troje jedynaków. Córka jest młodsza od brata o 9 lat, druga o 15. 

Drugi czynnik to wiek. Najmłodsze dziecko urodziłam, mając 34 lata. Po trzydziestce nie jest łatwo zajść w ciążę. Organizm nie jest już tak wydajny, jak wcześniej. 

Trzecim czynnikiem, który nie pozwolił na ciążę, była blokada. Zbyt duża presja podświadomości nie pozwalała na realizację pomimo intensywnych starań. 

Na zakończenie chciałbym ustrzec każdą parę, która myśli w przyszłości o dzieciach - nie zwlekajcie i nie odkładajcie macierzyństwa na potem. A jeśli staracie się o dziecko, a upragnione kreski się nie pojawiają udajcie się jak najszybciej do kliniki leczenia niepłodności. Otrzymacie tam poradę ekspertów w tej dziedzinie i istnieje bardzo duża szansa, że dzięki leczeniu powitacie niebawem upragnionego malucha. 

Tu dowiesz się więcej-klik.