NAJGORSZY WYCIOR, CZYLI ULUBIONA ZABAWKA

                     Wiadomo, że większość dzieci ma swoje ulubione zabawki. Maskotką, czy przytulanką może być miś, lala, stara pieluszka, kocyk, smoczek, albo kamyk. Dziecko ma dar bezgranicznego kochania znalezionego właśnie patyka, czy robaczka. Przywiązuje się do najmniej prawdopodobnych rzeczy. Mała Gaba, w przedszkolu, upatrzyła sobie mocno wysłużonego bobaska.  Mała szmacianka z gumowa główką. Raz, drugi wzięła ją do domu i nie chciała oddać. Myślałam, że po kilku dniach jej przejdzie, ale nie. Kupiłam inną lalę i spytałam w przedszkolu, czy ta nowa może zostać zamiast  wysłużonej, bo Gaba się do niej przywiązała. Nie było problemu. Bobasek został nazwany Bobania. Lala była noszona przez Gabę wszędzie. Kiedyś wracaliśmy po nią ponad siedemdziesiąt kilometrów, potem zawsze zanim dzieci wsiadły do auta, sprawdzaliśmy czy Bobania jest z nami. Gaba kochała ją bezgranicznie przez cztery lata. Każdy we wsi wiedział czyja to lala, bo Gaba miała ja zawsze pod pachą. Była to czysta, rozkoszna miłość, aż pewnego dnia poczuła, że z niej wyrosła. Lala była gdzieś w domu, ale nie musieliśmy już jej pilnować. Wtedy urodziła się Mela.

                                           

                  Przez trzy lata nie była przywiązana do niczego poza rożkiem kołderki. Była to konkretna kołderka i musiał to być zawsze TEN rożek.  Kołderka straciła jakieś pięć centymetrów rożka, bo Mela wciąż go gryzła i tarmosiła. Wtedy, w nieoczekiwany sposób trafiła do nas nowa lala. Murzyneczka-bobasek. Historia lubi się powtarzać. Mela, która miała do wyboru lalki z wyższej półki wybrała  właśnie tę lalkę. Nazwała ją Irenka. Irenka jeździ z nami wszędzie. Mela ma fajny wózek, ale lalę nosi pod pachą. Ma wybór mówiących, śpiewających oraz niemych lalek, a wybrała jak dla mnie, najmniej atrakcyjną zabawkę. Do niej doszła ostatnio pluszowa maskotka Smok Tabaluga. Irenka ma taką samą sukienkę, jak Mela. Uważa, że jak się w nią ubierze to są takie same. Słodkie, prawda?

                Dlaczego piszę o upodobania moich córek? Z prostego powodu. Wciąż się uczę, najczęściej od dzieci. Czystego spojrzenia, prostego rozumowania, beztroski. pełnej akceptacji, bezgranicznej miłości, nie oceniania, nie szukania różnic. Dziecku jest wszystko jedno czym się bawi, jak jest ubrane i czy otaczający go świat jest "firmowy" czy nie. Oczywiście zwracam uwagę na bezpieczne oznaczenia zabawek, ale przestałam wyszukiwać tych  najmodniejszych. Kiedy widzę, jak Mela  z czułością tuli i całuje Irenkę, spoglądam na rząd zabawek, które mi się podobały. Czy wato było je kupić? Nie. Dziecku wystarczy dwie ulubione i kilka stworzonych z niczego. To one rozbudzają najbardziej wyobraźnię, uczą estetyki oraz kreatywności. Jednak by dojść do tego wniosku potrzebowałam prawie czterdziestu lat życia. Dopiero obserwacja zachowań najmłodszego dziecka, które były powtarzalne po starszej siostrze, pokazało mi, jaka byłam ślepa i egoistyczna w doborze zabawek. Jaka niesprawiedliwa w ocenie zezowatego misia. Rodzicu, wyciągnij wnioski z mojej historii. Pozwól dziecku zadecydować kogo kochać i kim się zachwycać.

Twoje dziecko ma ulubioną maskotkę, przytulankę?

A może pamiętasz swojego przyjaciela z dzieciństwa?