ŚWIADOME NARAŻANIE ŻYCIA I ZDROWIA!

          Przez trzy lata prowadziliśmy długie rozmowy z mężem, czy na pewno nam to jeszcze potrzebne, potem przez ponad rok czekałam z utęsknieniem na dwie kreski. Przemysł farmaceutyczny dzięki mnie zyskał krocie, w każdym miesiącu kupowałam po kilka sztuk i ze smutkiem w oczach wyrzucałam negatywne. Kiedy straciłam nadzieję, poddałam się i stwierdziłam, że skoro mamy dwoje dzieci, to na tym poprzestaniemy. Nie chciałam walczyć z wiatrakami, gonić za marzeniem. Wtedy stał się cud. Ciąża. Wyczekana, upragniona, wytęskniona. Po poprzednich, zagrożonych ciążach byłam przygotowana na najgorsze, a tu niespodzianka. Przebieg wręcz książkowy, choć zwieńczony trudnym porodem. Mogłam przytulic swoje trzy kilo szczęścia. Urocze prawda? To tylko historia jednego z moich dzieci. Mela nie jest już maluszkiem, choć jeszcze nie umie zadbać o siebie jest obecnie dumnym przedszkolakiem.

       Jako dziecko odporne na wszelkie choroby dzielnie chodziła do przedszkola do samego grudnia, opuściła chyba jeden dzień od września z powodu naszego wyjazdu. I nagle przyszła ospa. No cóż tego nie przewidziałam, choć mogłam się spodziewać. Z wielu kropek na ciele Meli mogłabym mapy tworzyć, po tygodniu zdiagnozowany został wirus bostoński, zamiast ospy. Wirusy z  krostami osłabiają odporność, postanowiłam Melę zostawić w domu na miesiąc (zalecane jest dwa tygodnie).

       Jesienią w klasie było wciąż otarte okno, w sumie nie było zimno, więc powietrze nie zaszkodzi. jednak kiedy wróciłam z małą do przedszkola było minus szesnaście stopni mrozu. Kiedy ją odbierałam było trzynaście stopni na minusie, wtedy zobaczyłam znów otwarte okno. Spytałam, czy musi być otwarte? Na drugie dzień w grupie nie było połowy dzieci, od soboty trzy czwarte grupy miało temperaturę. Skąd wiem? Mam kontakt z rodzicami. W rozmowach z  nimi słyszałam pytanie: "i co my możemy zrobić?". Nie jesteśmy bezsilni, możemy powiedzieć NIE!

         Nie po to starałaś się jedna z drugą utrzymać ciążę, nie po rodziłaś w bólach kilka godzin swój skarb, by ktoś narażał jego życie i zdrowie!
"Art. 160 paragraf 2 – przewiduje odpowiedzialność karną sprawcy, który świadomie, umyślnie naraża osobę powierzoną opiece na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub dużego uszczerbku na zdrowiu.
Bezpieczeństwo życia i zdrowia dzieci w różnych formach edukacyjnych sportu powszechnego, turystyki, gier i zabaw Art.33 Ustawy o systemie oświaty Zapewnienie uczniom bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki. Rozporządzenie MENiS z dnia 31 grudnia 2002r (z późniejszymi zmianami) w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach Dz. U nr 6 z 22 stycznia 2003r poz. 69."

        Zbyt drastyczne? Nie to moje dziecko, jego zdrowie i moja walka o to, żeby było zdrowe!
W klasie jest sześcioro dzieci, reszta w domu-chora, jedno dziecko w  szpitalu z zapaleniem płuc-przypadek? Wśród wielu wzburzonych słów powiedziałam, jak należy wietrzyć salę: wtedy, gdy nie ma dzieci, prze przyjściem dzieci, w trakcie spaceru, podczas grupowego wyjścia na mycie rąk, czy do toalety. Na mój zarzut, że pani powinna otworzyć sobie okno przy biurku skoro jest jej gorąco usłyszałam, że wtedy jest przeciąg. Super. Czyli otwarte okno w kąciku zabawek lepiej działa-ciągnie dzieciom po tyłkach.