4 typy dzieci, kórych nie cierpiałam już w przedszkolu.

         Jeśli chodziłaś/chodziłeś do żłobka,  przedszkola czy osiedlowe place zabaw. Może twoja mama miała "dzieciate" koleżanki lub było młodsze rodzeństwo w bliższej lub dalszej rodzinie, jeśli tak to odnajdziesz w tym tekście. W grupie tych dzieci zawsze znalazł się osobnik, który od pierwszych wspólnych chwil pozwalał zniechęcić do siebie otoczenie. oto cztery typy dzieci, których nienawidzę do dnia dzisiejszego

-a moja mama też mi kupi!!! tu pojawiał się długi ozor i i przymrużone oczy

Właśnie przyszłam w nowych kaloszkach, które notabene skradziono mi tego samego dnia (były to czasy kiedy wszystko kupowało się po znajomości, spod lady, zdobywało w pocie i trudzie- to były ostatnie, jednodniowe kaloszki, aż do czasu dorosłości). Cieszyłam się z nich, były piękne, czerwone w białe groszki. I już w szatni podeszła ta gUpia Jolka i zgasiła moją radość tym swoim: "a moja mama..."

Nienawidziłam tego typu dzieci, już w najmłodszej grupie. Nie potrafi to zachwycić się czymś, powiedzieć o fajne, tylko od razu wyskakuje z tym, że takie samo mieć będzie, oczywiście gówno prawda. Zazwyczaj są to dzieci, którym rodzice tylko obiecują, rzadko spełniając obietnice

-mój tata jest lepszy

Wchodzisz do przedszkola i chwalisz się, jak twój tata nauczył cię pływać, jeździć na rowerze, rolkach, zrobiliście latawiec itp. Tu oczywiście na scenie od razu pojawia się koszmarny Karolek, u nas był to Michał i grzmiącym głosem rozprawia nad zajebistością swojego ojca. On uczy lepiej pływać, szybciej jeździć i buduje większe latawce. Ma przerośnięte ego, jest ostatnim dupkiem i tak traktuje wszystkich wokoło.

-plosze pani!!! a ona mnie bijeee....

Podbiega do ciebie, wali cię tym co znajdzie w głowę, zabiera upatrzoną zabawkę i drze mordę, że ją bijesz. Znasz ten typ? Mój młodszy brat był taki, po jakimś czasie wycwaniłam się, doganiałam gada, tłukłam i za darmo nie zbierałam zrypy.

 -plosze pani, a ona...

Podłubać w nosie nie można, podrapać się po dupie też nie, o przypadkowym zepsuciu czegokolwiek, złamaniu kredki nie wspomnę. Zawsze, ale to zawsze znalazła się jakaś Anka, która zanim się zorientowałam, że zrobiłam coś nie tak poskarżyła pani.

Podobne artykuły w kategorii rozrywka

Mieć dzieci odwaga, czy nieświadomość?

Jak nie przenosić śpiącego dziecka na 9 sposobów?

5 tekstów dzieci, które i ciebie wkurzają