Obudzić się z dupskiem na twarzy-czyli dzień kobiet

Tak było w zeszłym roku:
"Jak to w takim dniu bywa , krzątanina od rana. Dzieci wyszykowane, wyprawione , malutka słodko pokrzykuje w  tylko sobie znanym języku, a mnie dopada jakaś jelitówka .
 Męczy mnie to ustrojstwo od rana samego , ale trwam dzielnie na posterunku ( sprzątam , bawię małą , większej domek lalom szykuję ). Wraca pan m. z kwiatuszkami , słodzi, przytula. Ganiam do toalety, nawet kolega dzwoniąc z życzeniami usłyszał od m., że sraczki dostałam i chwilowo nie mogę odebrać ( grunt to szczerość ).


Wyglądam, jak cień, czuję się  wypluta i co słyszę : co dobrego na kolację ?
To ,że niby q... co ??? Dostałam tulipanka, to mam w gary pójść z wdzięczności ?
Święto w kuchni, na mopie, do tego w kiblu ????
No sorry , ale nie o takie wyróżnienie mi chodziło To ja się pytam : gdzie ten dzień kobiet,  jakie święto".

Piata rano. Najmłodsza wyspała się. W sypialni robi syf powszedni, usiłuję oko chwile przetrenować. Budzi mnie ciężar na głowie i coś dziwnego na policzku.

Macam. DUPA. Skąd dupa na moim policzku?

Odnajduje właściciela dupy. Mecia zdjęła piżamkę, pampersa i... na szczęście mnie nie olała ;).

Do tego dzisiejszy dzień nie zapowiada się szczególnie różowo. Samodzielna podróż z dziećmi w miejsce, którego nie znam średnio mi się uśmiecha. Ale co zrobić? Zachciało mi się kinder niespodzianek to mam.

To ten tego, no... Goździk i rajstopy dla kobitek :))))))))))