SAMOBÓJSTWO DZIECKA!

*kadr z filmu "Sala samobójców"

      Każda matka z radością patrzy na swoje dziecko. Nosząc je pod sercem, wydając na świat, kocha bezgranicznie. Patrzy na  aniołka, chwilami diabełka i serce się raduje. Chwilami nie wierzy, że ten "wielki" facet, czy ta "dorosła" panna to jej słodki szkrabik, który jeszcze chwilę temu raczkował.

Dziecko patrzy na świat, chłonąc go. Nie są to tylko pozytywne emocje. Wychodząc do przedszkola, szkoły spod domowego klosza często następuje zderzenie z prawdziwym światem. Nie ma u boku kochającej mamusi, która powie maluchowi, że jest idealny. Nagle okazuje się, że koleżanka w ławce jest klasową gwiazdą, a nasza pociecha szara myszką, że kolega z podwórka to przyszły mistrz piłkarski obecnie również niezły, a nasz maluch nawet kopnąć nie potrafi.

-jak to mamo? to nie jestem najładniejsza?

- nie jestem najlepszy?

- kłamałaś?

Potem dochodzi pierwsze zauroczenie... Często jedno z 20 kolejnych, ale każde przeżywane bardzo emocjonalnie. Dzieci mają kruchą psychikę, są bardzo wrażliwe, odrzucenie boli.

- mamo Karol pociągnął mnie za kucyk

- Ania patrzyła dziś na mnie...

A co ma zrobić matka, która słyszy:

- "jak się zakocham, a on mnie rzuci, to podetnę sobie, żyły, albo z mostu się rzucę..."?-powiedziała to tak spontanicznie, jakby o nowej parze butów mówiła.

Słowa 12-letniej dziewczynki spowodowały kilka siwych włosów u matki, stan przed zawałowy i kołowrotek w głowie. Skąd u dziecka bierze się myśl samobójstwie?

Rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa. Dla nas błahostka, dla dziecka dramat. Statystyki są zatrważające. Samobójstwo popełniają coraz młodsi, dwunasto, nawet dziewięciolatkowie. Jeśli dziecko mówi o własnej śmierci, oznacza to przeważnie nie chęć pożegnania się ze światem, lecz pokazanie utracenia sensu, pustkę egzystencjonalną i nieradzenie sobie z sytuacją. Zła ocena, kłótnia z koleżanką czy rodzicami dla niepewnego siebie dziecka, zagubionego, samotnego-to wszystko może być impulsem.

Dramat....

Słuchajmy dzieci, nie trzymajmy pod kloszem i otaczajmy miłością. Te bardzo wrażliwe przeżywają bardziej. Chrońmy nasze dzieci przed nimi samymi.

*wpis powstał po słowach córki koleżanki

Skalę problemu widać jaskrawo w "Sali samobójców". Krucha psychika wrażliwych nastolatków, z dodatkowo szalejącymi hormonami, trudny okres dojrzewania, odrzucenie oraz ośmieszenia przez kolegów i koleżanki prowadzi do śmierci. Brak prywatnosci dzieki i przez media społecznościowe, presja otoczenia oraz brak anonimowości nie pomagają nastolatkom przejść przez ten okres. Często z powodu drobiazgu można stać się gwiazda internetu. Kompromitacja nie w klasowych czy szkolnych murach, a na cały świat.

Wiedziałeś, że są fora samobójców? Na takim łatwo znaleźć kogoś z podobnymi problemami. Kogoś również zdesperowanego i pragnącego śmierci.

Nie bądź obojętny, wyciągnij rękę,podaj numer lub zadzwoń, uzyskasz pomoc.

116 123 – Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym

22 425 98 48 – Telefoniczna pierwsza pomoc psychologiczna

116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży

801 120 002 – Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia”

800 112 800 – „Telefon Nadziei” dla kobiet w ciąży i matek w trudnej sytuacji życiowej